چارپای

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • شاهنامه

آوایش[ویرایش]

  • /چار/پای/

اسم مرکب[ویرایش]

چارپای

  1. چهار پا، چهار پایان، تلویحاً اسب، خر یا قاطر و مانند آنها.
    گروهی خداوند بر چارپای/ گروهی کِشت و سرای «فردوسی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ شمس/ شاهنامه