یشتن

فارسی

ریشه لغت

• ایرانی

آوایش

• /یَشتَن/

مصدر لازم

یشتن

1. ستایش کردن، نیایش کردن.
2. دعا خواندن هنگام غذا خوردن.

فعل

1. جشن گرفتن.

   یشتن اگر از یشت انشقاق یافته باشد، احتمالا یک واژه اوستایی است.

واژه‌های مشتق‌شده

• یز
• یشت

فعل‌ها
بن واژه			یشتن
بن ماضی			یشت
بن مضارع			یز
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	یشتم	یشتی	یشت	یشتیم	یشتید	یشتند
	استمراری	می‌یشتم	می‌یشتی	می‌یشت	می‌یشتیم	می‌یشتید	می‌یشتند
	کامل	یشته بودم	یشته بودی	یشته بود	یشته بودیم	یشته بودید	یشته بودند
	التزامی	یشته باشم	یشته باشی	یشته باشد	یشته باشیم	یشته باشید	یشته باشند
	مستمر	داشتم می‌یشتم	داشتی می‌یشتی	داشت می‌یشت	داشتیم می‌یشتیم	داشتید می‌یشتید	داشتند می‌یشتند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	یزم	یزی	یزد	یزیم	یزید	یزند
	استمراری	می‌یزم	می‌یزی	می‌یزد	می‌یزیم	می‌یزید	می‌یزند
	کامل	یشته‌ام	یشته‌ای	یشته/یشته‌است	یشته‌ایم	یشته‌اید	یشته‌اند
	ملموس	دارم می‌یزم	داری می‌یزی	دارد می‌یزد	داریم می‌یزیم	دارید می‌یزید	دارند می‌یزند
	التزامی	بیزم	بیزی	بیزد	بیزیم	بیزید	بیزند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم یشت	خواهی یشت	خواهد یشت	خواهیم یشت	خواهید یشت	خواهند یشت
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بیز			بیزید
	نهی		نیز			نیزید

منابع

• فرهنگ لغت معین