آجین

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آجِین/

صفت نسبی

آجین

1. جزء پسین بعضی کلمه‌های مرکب؛ به معنی آجیده شده یا فرو کرده در آن. آجیده، آژده.
2. شمع‌ آجین: شمع در آن آجیده شده.

منابع

• فرهنگ لغت معین. فرهنگ بزرگ‌ سخن