آژده

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /آژدِه/

صفت مفعولی

آژده

1. آژیده، آجیده.

   به داغی جگرشان کنی آژده/ که بخشایش آرد بریشان دده «فردوسی»

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه/ فرهنگ شمس

زبان دیگر

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /آژْدِ/

صفت

آژدِ

1. مترادف گرسنه یا گرسنه‌هست در زبان فارسی، که ممکن است به دو بخش آژ - دِ قابل تجزیه باشد.

   چؤخ آژدِ.

   خیلی گرسنه است.