آذور

فارسی

آذور

ظاهرا آتش مقدس در زبان اوستایی و در کتاب زرتشتی خرده اوستا.
آذور به دو یا سه صورت قابل تجزیه و تحلیل است. نخست کل اصطلاح بدون هجاوندی همان آذر یا آزر است اصطلاحی بسیار کهن و نام یکی از کسان حضرت ابراهیم. دوم به معنی فعل‌ خطا کردن یا اشتباه رفتن است و سه دیگر نام آخرین ماه پاییز از سال شمسی است.
مترادف با آذر پیشوند اصطلاح قومی و سرزمینی آذربایجان.
آذور ممکن است به دو بخش آذ - ور یعنی مرز و محدوده قومی قبیله‌ای آذ است، وَر در این اصطلاح دو مفهوم دارد یا مرز و محدوده بوده یا فعل‌ دادن که با آذ به معنی «کم دهنده» است، آذوَر.