آزرده

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آزُردِه/

صفت مفعولی

آزرده

1. زنجیده خاطر، دلتنگ، اندوهگین، آزردن.
2. (قدیمی): زخمی، مجروح.

   ز خون در کفّش خنجر افسرده بود/ بر و کتفش از جوشن آزرده بود «فردوسی»

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس

زبان دیگر

ریشه‌ لغت

• بهاری

آوایش

• /آ/زِردِ/

'

1. مترادف زِر زن در زبان فارسی، زرزرو. زمانی صرف می‌گردد که کسی بویژه بچه بدون بهانه دائم گریه کند.

   هم مِی‌شهَ آزِر دِ.

   همیشه زِر میزنه.