آسا کردن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آسا/کردَن/

مصدر فعل لازم[ویرایش]

آساکردن

  1. آسا کشیدن.
    چنان نمود به ما دوش ماه نو دیدار/ چو یار من که کند گاهِ خواب خوش آسا. «دقیقی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن