آستین‌افشاندن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آستین/اَفشاندَن/

مصدر فعل لازم

آستین‌افشاندن

1. (قدیمی): روی گرداندن از او یا آن؛ اعراض کردن از او یا آن؛ ترک کردنِ او یا آن. پشت پا زدن، ترک گفتن.

   خواهم شدن بکوی مُغان آستین فشان/ زین فتنه‌ها که دامن آخر زمان گرفت. «حافظ»

2. تکان دادن دست و آستین به نشانه عفو یا بخشش. رقصیدن. اجازه دادن.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن