آشتی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آشتِی/
اسم مصدر[ویرایش]
آشتی
- دوستی و پیوند دوباره بعد از رنجش و آزردگی و جدایی.
- توافق برای پایان دادن به جنگ. سازش، صلح. رفع دلخوری و کدورت. تمام کردن جنگ. پس از قهر از نو دوستی کردن.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
مترادف‌ها[ویرایش]
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین