آشتی
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /آشتِی/
اسم مصدر
[ویرایش]
آشتی
- دوستی و پیوند دوباره بعد از رنجش و آزردگی و جدایی.
- توافق برای پایان دادن به جنگ. سازش، صلح. رفع دلخوری و کدورت. تمام کردن جنگ. پس از قهر از نو دوستی کردن.
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]مترادف‌ها
[ویرایش]برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین