آصار
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /آصار/
اسم[ویرایش]
آصار
- (قدیم): گناهان. جمعِ اِصر.
- آن جماعت که درجه شهادت یافته‌اند ... از حمل آصار و ثقل اوزار ... سبکبار شده. «جوینی»
کهن واژه[ویرایش]
- آصار ممکن است به زبان معیار باستان به دو بخش آ - صار قابل تجزیه باشد و منظور از صار، پیچیدن، طناب پیچ کردن احتمالا اسیر یا مغلوب بوده است.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس