آفتابه
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آفتابِه/
اسم[ویرایش]
آفتابه
- (قدیم): ظرفی فلزی یا پلاستیکی با لوله بلند و باریک که سر آن گشاد است و در آن آب کنند و جهت طهارت و نظافت استفاده کنند.
- وسیله‌ای شبیه به کتری که از آن بمنظور شستوی دست و روی، و طهارت گرفتن در آبریزگاه استفاده می‌شود. آبتابه نام داشت و از جنس سنگ، یا فلزاتی مانند مفرغ یا مس ساخته میشد و آن را بمنظور گرم کردن آب استفاده می‌کردند؛ این بود که آن را (آبتابه).
مَثَل[ویرایش]
- آفتابه خرج لحیم کردن کنایه از: تعمیر کردن کالای فرسوده‌ای که هزینه تعمیر آن بیش از قیمت خود کالا باشد، کار بیهوده کردن.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخت