آفتاب‌لب‌بام

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفتابِ/لبِ/بام/

اسم مرکب

آفتاب‌لب‌بام

1. (گفتگو): فرد پیری که در شُرف مرگ و نابودی است؛ سالخورده نزدیک به مرگ.

   دار و ندار من برای شما چند نفر اولاد است ... والّا از من گذشته و آفتاب لب این بامم. «نظام‌السلطنه»

مترادف‌ها

• آفتاب، آفتاب دادن، آفتاب پریدن، آفتاب گرفتن، آفتاب خوردن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب شدن، آفتاب بالانس، آفتاب پرست، آفتاب به آفتاب، آفتاب پهن شدن، آفتاب بالا آمدن، آفتاب اندا، آفتاب گز کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن