آچارآلن
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آچار/آلن/
اسم مرکب[ویرایش]
آچارآلن
- (فنی): آچار سرکج و معمولا ششگوش که در فرورفتگیِ هم شکل خود، در سرِ پیچ مینشیند.
مترادفها[ویرایش]
- آچار، آچاربکس، آچارپیچگوشتی، آچارجغجغه، آچارچرخ، آچارچهارسو، آچاردرجه، آچاردوسر، آچاررینگی، آچارششپر، آچارششسو، آچارشلاقی، آچارشمع، آچارفرانسه، آچارکلاغی، آچارگلوییخاردار، آچارلولهگیر، آچارمغزی، آچارهواگیری، آچارتخت، آچارجک، آچارخور، آچاردن، آچاررینگی، آچارکشی، آچارگوساله، آچاریدن
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن