آیثه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /آیه/ثِ/

قید[ویرایش]

آیثه

  1. مرد او، زن او، فرزند او، یا هر آدم پشت‌کوهی که در اختیار یا مالکیت کس دیگر باشد مانند برده و نوکر در خدمت ارباب یا فرزند تحت تکلف پدر.
    آیثه ممکن است به دو بخش آیه (آیع) به معنی موجود متکلم اما نه متمدن، و ثِه (سه) که معنای تعلق یا وابستگی هست، را می‌رساند.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]