آیثه

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• آیسه

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /آیه/ثِ/

قید

آیثه

1. مرد او، زن او، فرزند او، یا هر آدم پشت‌کوهی که در اختیار یا مالکیت کس دیگر باشد مانند برده و نوکر در خدمت ارباب یا فرزند تحت تکلف پدر.

   آیثه ممکن است به دو بخش آیه (آیع) به معنی موجود متکلم اما نه متمدن، و ثِه (سه) که معنای تعلق یا وابستگی هست، را می‌رساند.

واژه‌های مشتق شده

• خشایثه