اباحتیه
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /اِباحَتیه/
اسم مرکب
[ویرایش]
اباحیته
- گروهی که محرّمات دین را جایز می‌شمارند. اباحیه.
- اباحتیه ممکن است در زبان معیار باستان به سه بخش اَبا - حت - ئیه قابل تجزیه و احتمالا «حت» بجای «عت» که به معنی شخص بوده، جایگزین شده است.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن