اتصالی‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِتصالی/کردَن/

مصدر فعل لازم

اتصالی‌کردن (برق)‎

1. اتصالی.

   سیم‌ها اتصالی کردند و برقِ خانه خاموش شد. «جعفر شهری»

مترادف‌ها

• اتصال، اتصالات، اتصال زمین، اتصال آهن، اتصال بدنه، اتصال ثابت، اتصال دادن، اتصال کردن، اتصال داشتن

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن