اتفاق‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِتِّفاق/کردَن/

مصدر فعل لازم

اتفاق‌کردن

1. با هم توافق کردن و هم عقیده شدن.
2. با یکدیگر متحد شدن، همدست شدن، همداستان شدن، هم رأی شدن.

مترادف‌ها

• اتفاق، اتفاقی، اتفاقا، اتفاق آرا، اتفاق افتادن، اتفاق نظر، اتفاق کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن/ فرهنگ لغت معین