اثر‌بخشیدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَثَر/بَخشیدَن/

مصدر فعل لازم

اثربخشیدن

1. اثر کردن.

   می‌بینی چه زود اثر بخشید. «طالبوف»

مترادف‌ها

• اثر، اثر انگشت، اثر داشتن، اثر گذاشتن، اثر کردن، اثر نهادن، اثر نماندن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن