اثر‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَثَر/کردَن/

مصدر فعل لازم

اثرکردن

1. تغییذ بوجود آوردن؛ مؤثر واقع شدن.
2. اثر کردن به کسی یا چیزی: تغییر بوجود آوردن در او یا آن.

مترادف‌ها

• اثر، اثر انگشت، اثر داشتن، اثر گذاشتن، اثر بخشیدن، اثر نهادن، اثر نماندن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن