ارتنگ

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /اَرتنگ/

اسم

ارتنگ (قدیم)‎

1. نام کتاب مصوّر مانی که در نقاشی به آن مَثَل می‌زنند. نک ارژنگ.

کهن واژه

1. ارتنگ‌ ممکن است در زبان معیار باستان به صورت اَر - تنگ قابل تجزیه باشد. صورت دیگر تجزیه اَرت - اَنگ می‌باشد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین