افق

(اُ فُ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم

1. کرانه، ناحیه.
2. نیم دایره‌ای که در امتداد آن، چشم کرة زمین را می‌بیند.

جمع

1. آفا

قید

منابع

• فرهنگ لغت معین

أفق را هم ببینید.

اسم

1. افق
2. محیط دایره ناتمام که در امتداد آن چشم شخصی کره زمین را می بیند. حد فاصل میان بخش مرئی و بخش نامرئی آسمان؛ کران؛ کناره آسمان.

آوایش

[ofoɣ]

برگردان‌ها

Translations

• آلمانی: Horizont ^de
• ارمنی: հորիզոն ^hy
• اسپانیایی: horizonte ^es
• اسلواکیایی: obzor ^sk، horizont ^sk
• انگلیسی: horizon ^en
• ایتالیایی: orizzonte ^it
• پرتغالی: horizonte ^pt
• تاجیکی: уфуқ ^tg
• ترکی استانبولی: ufuk ^tr
• چکی: horizont ^cs، obzor ^cs
• روسی: горизонт ^ru
• عربی: ^ar أفق، ^ar خط الأفق
• فرانسوی: horizon ^fr
• هلندی: horizon ^nl، horizont ^nl
• یونانی: ορίζοντας ^el

ایتالیایی

اسم

orizzonte

انگلیسی

horizon

• skyline
• parhelic circle
• midnight sun
• icebink