التیام

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِلتیام/

اسم

التیام

1. به هم پیوستگی.

   التیام ممکن است از سه جزء ائل - تی - آم شکل گرفته باشد، و به زبان معیار باستان به معنی قبیله مشروط به تصاحب زن یا واگذاری زن بوده است.

مصدر لازم

1. بهبود یافتن زخم.

مصدر متعدی

1. سازگاری میان دو چیز.

هموزن‌ها

• انتقام
• اغتیام

پانویس

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین