اهل‌باطن

فارسی

ریشه شناسی

• عربی

آوایش

• /اَهل/باطِن/

اسم مرکب

اهل‌باطن (باطنی)‎ (تصوف)‎

1. عارف، صوفی.
2. شاخه ایرانی فرقه اسماعیلیه که از ظواهر دین کناره گرفته به ماهیت دین اهتمام نموده‌اند. باطنیه.

   اهل باطن از طرف مخالفان و دشمنان به القاب متعدد مانند کفر، الحاد، ملحد، ملاحده، زندیق منسوب شده‌اند.

منابع

• خداوند الموت