باطنیه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /باطِن/ئیه/

اسم

باطنیه (باطنی)‎

1. (ادیان): فرقه شیعیان هفت امامی که معتقدند آیه‌های قرآن و احادیث، دارای معنای باطنی است و باطن آن را امام می‌داند، یا از امام می‌توان آموخت، و بنابر این آیات را تأویل می‌کنند. اسماعیلیه.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن