پرش به محتوا

اکوان

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

عربی

آوایش[ویرایش]

/اَکوان/

اسم[ویرایش]

اکوان

جمع کون؛ هستی‌ها.
در شاهنامه نام دیوی تحت عنوان اکوان دیو.
به مَی رستم آن داستان برگشاد.....وز اکوان همی کرد بر شاه یاد (شاهنامه)

منابع[ویرایش]

فرهنگ لغت معین

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=اکوان&oldid=871816»