می
فارسی
[ویرایش]
ریشه لغت
[ویرایش]- گیرششده از بهاری: مَی
 |
ویکیپدیا مقالهای دربارهٔ می دارد |
آوایش
[ویرایش]- /مَی/
اسم
[ویرایش]
می
- شراب، شراب انگور.
- به می در همی تیغ بازی کند ..... میان یلان سر فرازی کند
- میَّ: در گویش گنابادی یعنی میآید ، خواهد آمد.
- مِمَیِ: در گویش گنابادی یعنی میخواهید، دوست دارید، علاقه داشتید، علاقه دارید.
- سنگسری
اسم
[ویرایش]مُی
- مادر.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ شاهنامه: ISBN 964-5566-35-5