ایلیات
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- /ایل/یات/
اسم[ویرایش]
ایلیات یا همان ایلیا
- نوعی ایل صحراگرد که ویژگی متمایزی داشته وگرنه از سایر صحراگردان ممتاز نمی‌شد.
- ایلیات ممکن است به دو بخش ایل - یات تجزیه گردد، و مفهوم ایل که روشن است اما یات در زبان آذری به معنی خواب و استراحت کردن است. چرا ایل مذکور به صفت یات یا خواب موصوف است، از کهن‌ترین اعصار برخی ایلات به شیوه دامداری روزگار می‌گذراندند و چون گله به چرا مشغول می‌شد صاحب آن در سایه‌ای لمیده در خواب یا در حال استراحت بود و نگهبانی گله به سگ‌ها سپرده می‌شد، بدین منوال یکجانشینان در هر مراجعه به ایشان، بیشتر به سبب خرید دام، آنها را در خواب یا چرت می‌یافتند.
ریشه شناسی ۲[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- شاهنامه