باب

از ویکی‌واژه
پرش به ناوبری پرش به جستجو

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /بٰاب/

اسم[ویرایش]

باب

  1. در، دروازه.
  2. بخشی از کتاب.
  3. تنگه میان دو خشکی.
  4. واحدی برای شمارش خانه و مغازه.
  5. قسم، گونه.
  6. باره، خصوص: در باب فلانی.
  7. بارگاه سلطان.
  8. بابا، بابو، پدر.

صفت[ویرایش]

  1. درخور، شایسته، لایق.
قید[ویرایش]
  1. مرسوم، معمول. باب‌طبع: مطابق طبع.

مثال[ویرایش]

  1. باب دندان: هر چیز موافق با ذوق، غذای مطابق سلیقه.

زبان دیگر[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /بٰاب/

صفت[ویرایش]

باب

  1. منسوب به بابه، حریف، مدعی، گاهی موارد هم دشمن.
    سَنَنهَ بابَین بَیَع؟.
    به تو چه حریفی مگر؟.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین