باور
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /با/وَر/
اسم
[ویرایش]
باور
- یقین، اعتقاد. پذیرفتن سخن.
- باور ممکن است از دو کلمه خالص با - وَر شکل گرفته باشد و به زبان معیار باستان مرز و محدوده ای است که زیستگاه قوم یا قبیله‌ای بنام با بوده است.
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]––––
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین