بهار

فصل بهار

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /بَ/هار/

اسم

بهار

1. اولین فصل سال شامل سه ماه: فروردین، اردیبهشت و خرداد.
2. نخستین فصل سال خورشیدی. فصل ربیع است؛ یعنی بودن آفتاب در برج حمل و ثور و جوزا. فصل ربیع و آن در بلاد اقلیم چهارم و پنجم و ششم، مدت ماندن آفتاب است در حمل و ثور و جوزا و در اقلیم دوم و سوم مدت ماندن آفتاب در حوت و حمل. (غیاث )
3. ربیع و آن بودن آفتاب در برج بره و گاو و دوپیکر باشد و آن مشهور است.
4. گل و شکوفه‌ی هر درخت، عموماً و گل و شکوفه‌ی نارنج و سایر مرکبات.

مصدر لازم

1. در فصل بهار، با لشکر در جایی اقامت کردن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• پارسی میانه (پهلوی): wahār
• پارسی باستان: Vāhara
• انگلیسی: spring
• ایتالیایی: primavera
• آذری: باهار
• آلمانی: Frühling ^de، Lenz ^de، Frühjahr ^de
• اسپانیایی: primavera ^es
• اسلواکیایی: jar ^sk
• انگلیسی: spring ^en
• ایتالیایی: primavera ^it
• پرتغالی: primavera ^pt
• تاجیکی: баҳор ^tg
• ترکی استانبولی: ilkbahar ^tr، bahar ^tr
• چکی: jaro ^cs
• روسی: весна ^ru
• عبری: ^he אביב
• عربی: ^ar ربيع
• فرانسوی: printemps ^fr
• هلندی: lente ^nl، voorjaar ^nl
• vernal

• terrace
• springtime
• spring tide
• prime
• lily of the valley
• hen and chickens
• evergreen
• everblooming
• clematis
• amaranth
• may
• marigold
• calendula
• spring cleaning
• pyxie
• fleabane
• chaparral
• heliotrope
• douglas fir
• groundhog day

منابع

• فرهنگ لغت معین