تاویل

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /تأویل/

اسم مصدر

تاویل

1. (کلام): شرح دادن و تفسیر کردن سخن بگونه‌ای غیر از آنچه از ظاهر آن دریافت میشود. شرح و بیان کلمه یا کلام بطوری که غیر از ظاهر آن باشد، تعبیر.
2. موجه جلوه دادنِ عمل یا رفتاری؛ توجیه.
3. تفسیر وقایع دیده شده در خواب. تفسیر کردن، بیان کردن. مفردِ تأویلات.
4. بازگردانیدن.

واژه‌های مشتق شده

• تأویلی، تأویل شدن، تأویل بردن، تأویل جستن، تأویل کردن، تأویل نهادن، تأویل پذیر، تأویل شناس

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: paraphrase gloss explicate

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین