تاویل
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /تأویل/
اسم مصدر
[ویرایش]
تاویل
- (کلام): شرح دادن و تفسیر کردن سخن بگونه‌ای غیر از آنچه از ظاهر آن دریافت میشود. شرح و بیان کلمه یا کلام بطوری که غیر از ظاهر آن باشد، تعبیر.
- موجه جلوه دادنِ عمل یا رفتاری؛ توجیه.
- تفسیر وقایع دیده شده در خواب. تفسیر کردن، بیان کردن. مفردِ تأویلات.
- بازگردانیدن.
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین