خانه
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /خانِه/
اسم[ویرایش]
خانه
- بنایی برای سکونت و زندگی یک یا چند نفر، بویژه اعضای یک خانواده.
- مرکز یا ساختمانی که برای امر خاصی بکار می‌رود.
قید[ویرایش]
مثال‌ها[ویرایش]
- خانه بخت رفتن کنایه از: شوهر کردن.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین