خشایثی

فارسی

ریشه لغت

• پارسی باستان

آوایش

• /خِش/آیه/ثِی/

اسم خاص

خشایثی

1. به معنی شاه‌شاهان، شاهنشاه، عنوانی که به داریوش بزرگ اطلاق شده است.

   خشایثی ممکن است به سه بخش خِش - آیه -ثی قابل تجزیه باشد، ولی هجاوندی درست همان خِش - آیه - ثه بوده است.

2. خِشی و خَشی به معنی خوشی هنوز هم در برخی از گویش‌های ایرانی شنیده می‌شود.

مترادف‌ها

• خشایثه، خشایه‌ثه، خشاثره، خشاتره، خشایار، خشایارشا، خشایارشاه

منابع

• فرهنگ شمس/ جهانداری داریوش بزرگ ISBN 978-964-9998-43-5