خشایه‌ثه
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- زبان معیار باستان
آوایش[ویرایش]
- /خِش/آیه/ثِه/
اسم خاص[ویرایش]
خشایه‌ثه
- به معنی شاه در زبان مادی توصیف شده، ولی تعلق آن به زبان مادی مورد تردید است.
- بر اثر تجزیه و تحلیل زبانشناسی معلوم شده است که اصطلاحات اداری و دولتی از قبیل خشایه‌ثه مادی و یا باختری است.
کهن واژه[ویرایش]
- خشایه‌ثه ممکن است به زبان معیار باستان به سه بخش خِش- آیه - ثِه قابل تجزیه است؛ و مفهوم کلی از اصطلاح فوق، مرد خوشبخت یا مرد خوشبختی و مانند آنها است.
مترادف‌ها[ویرایش]
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ شمس/ تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6