د
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /دال/
حرف
[ویرایش]
دال
- دهمین حرف از الفبای فارسی، در حساب ابجد نماینده عدد ۴ است. دال.
- (نجوم): در جدول تقویم کواکب نشانه برج اسد (شیر) و علامت عطارد است.
- دِ در گویش گنابادی یعنی در (حرف اضافه).
قید
[ویرایش]- (عامیانه): برای تأکید قبل یا بعد از فعل امر درآید: دِ برو، دِ زود باش، نزن دِ.
- اگر به صورت و یا تعجب از عمل طرف مقابل است.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-93-2