د
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [دِ]
حرف[ویرایش]
د
- دال، دهمین حرف از الفبای فارسی، در حساب ابجد نماینده عدد ۴ است.
- (نجوم): در جدول تقویم کواکب نشانه برج اسد (شیر) و علامت عطارد است.
- دِ :(de) در گویش گنابادی یعنی در (حرف اضافه)
قید[ویرایش]
(عا.)
- برای تأکید قبل یا بعد از فعل امر درآید: دِ برو، دِ زود باش، نزن دِ.
( د)
- :اگر به صورتت و یا تعجب از عمل طرف مقابل است.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-93-2