پرش به محتوا

درودن

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه شناسی

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • [دُ دَ]

مصدرمتعدی

[ویرایش]

درودن

  1. درو کردن، بریدن گیاهان با داس.

فعل

[ویرایش]
  1. کنش درو کردن و حاصل برداشتن محصول.
    مگوی آنچه طاقت نداری شنود / كه جو كشته گندم نخواهی درود'. «سعدی»

جستارهای وابسته

[ویرایش]

––––

برگردان‌ها

[ویرایش]
ترجمه