دعوی

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /دَعوی/

مصدر متعدی

دعوی (حقوق)‎

1. اختلاف بین دو یا چند نفر که در مورد حق یا موضوع شخصی است؛ ادعا، نزاع، ستیز. جمع دعاوی.
2. ادعای شخصی که برمبنای آن در دادگاه طرح دعوا یا شکایت می.کند.

   عمریست پادشاها کز مَی تهی‌ست جامم/ اینک ز بنده دعوی وز محتسب گواهی (حافظ)

---

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن