دق

فارسی

ریشه شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• [دِق]

اسم

دق

1. افسردگی، ناتوانی، و نزاری شدید که بر اثر اندوه به وجود می‌آید. دق کردن‌.
2. دِقْ :(degh) در گویش گنابادی یعنی دلتنگی ، افسردگی ، غم هجران ، مردن از دوری معشوق
3. دَقْ :(dagh) در گویش گنابادی یعنی تپه

اسم صوت

دَقّ

1. صدایی که از برخورد دو جسم محکم به یکدیگر یا در زدن ایجاد می‌شود؛ تق

ریشه‌شناسی۲

• عربی

مصدر متعدی

1. کوبیدن، کوفتن.

صفت

(دِ ق یا قّ)

1. باریک.
2. اندک، کم.

اسم

(دَ)

1. دک: خواستن، سؤال کردن، گدایی کردن.

واژه‌های مشتق شده

• حدق
• صادق

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-93-2

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: percussion tapper plink percuss