دِون

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه شناسی[ویرایش]

  • کاسی

آوایش[ویرایش]

  • [دِؤن]

اسم[ویرایش]

دِون

  1. از دونیاش تجزیه شده و به زعم محققان آنرا با t/dun زبان عیلامی به معنی دادن و تسلیم کردن همسان است.
    در گویش بهاری به معنی برگشتن، ترجیحاً بخت برگشتن است.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

منابع[ویرایش]

––––

برگردان‌ها[ویرایش]