پرش به محتوا

دیهیم‌جو

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه‌ لغت

[ویرایش]
  • شاهنامه

آوایش

[ویرایش]
  • /دِیهیم/جُو/

صفت

[ویرایش]

دیهیم‌جو (قدیم)

  1. خواهان تاج، و به مجاز، هوادار پادشاه.
    سوی تخت و ایوان نهادند روی/ چه دیهیم‌دار و چه دیهیم‌جوی. «فردوسی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن