رباب

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• [رُ/باب]

اسم

رباب

1. (موسیقی): با کاسه طنینی، به‌شکل نیم گلابی و اَشکال دیگر، با پوستی بر آن، دارای دو تا سه سیم زهی، و دسته کوتاه یا بلند، که با کمانه (آرشه) یا مضراب نواخته می‌شود.
2. (موسیقی): از آلات موسیقی زهی، مانند طنبور که با دست یا آرشه نواخته می‌شود.
3. (موسیقی): ساز موسیقی که سه سین یا تار دارد و با زخمه یا مضراب و کمان نواخته می‌شود.

زبان دیگر

• بهاری

1. از نام‌های زنانه در گویش بهاری.

   رُباب از دو بخش رُ که مفهوم آن از اذهان زدوده شده و باب به معنی حریف است، شکل گرفته.

زبان دیگر

• عربی

1. ابر، ابرسفید.

واژه‌های مشتق شده

• ربابه
• رباب‌زن

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن