روم
فارسی[ویرایش]
گونههای دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
ویکیپدیا مقالهای دربارهٔ روم دارد |
آوایش[ویرایش]
- /روم/
اسم[ویرایش]
روم
- موی، زهار.
- یکی از امپراتوران باستان که همهی اروپا را زیر سلطه داشت.
- (رُوم): در گویش گنابادی یعنی خجالت، شرم، حیا داشتن، رودربایستی داشتن ( معمولا این واژه به صورت مرکب «رُومنَمِش» یا روم نمیشه بکار میرود و معنای فعل منفی را میدهد).
نامجا[ویرایش]
روم
- در شاهنامه اقصاء نقطه غربی مرز کشور کاموس در برههای، و مشرق سرزمین کاموس که به سپیجاب منتهی میشد یعنی اراضی ترکانچین.
مترادفها[ویرایش]
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- شاهنامه: ISBN 964-5566-35-5