زایاد
فارسی
[ویرایش]گونه‌های دیگر نوشتاری
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- نیاهندوایرانی
آوایش
[ویرایش]- [زای/آد]
صفت
[ویرایش]
زایاد
- تلفظ درست و باستانی زیاد، به منزله ستمگر، ظالم یا بیرحم.
- زایاد از دو بخش زای - آد تشکیل شده و مفهوم آن در زبان معیار باستان به معنی بدنام، خراب، یا ملوط است.
انگلیسی
[ویرایش] اسم
[ویرایش]––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||