سدا
فارسی[ویرایش]
گونههای دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- سانسکریت
- واژه سدا وام گرفتن از سانسکریتसदा (sadā) است.
آوایش[ویرایش]
- /سِدا/
اسم[ویرایش]
سدا
- آنچه شنیده میشود؛ احساس ناشی از تحریک شدن اعصاب شنوایی؛ ارتعاشهای مکانیکی، که بر اعصاب شنوایی اثر میگذارند و باعث شنیدن میشوند. صوت، آوا.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین