سندی
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /سَنَدی/
حاصل مصدر
[ویرایش]
سَندی
- مربوط به سَنَد.
صفت نسبی
[ویرایش]سِندی
- منسوب به سِند ناحیه‌ای در جنوب پاکستان.
- زبانی از شاخه زبان‌های هندوایرانی، از خانواده زبان‌های هندواروپایی که در سِند پاکستان رایج است.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن