شایوار

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• شهریور

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /شایه/وار/

اسم مرکب

شایوار

1. اصطلاحی منسوخ شده و از یادها رفته، ظاهراً در زبان معیار باستان به معنی «صاحب دارد» بوده.

   شایوار ممکن است از دو بخش شایه - وار شکل گرفته باشد، و استنباط کلی از آن به معنی شاه دارد، صاحب دارد، است.

مترادف‌ها

• سایوار