شعر

فارسی

شِ

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم

1. (ادبی) سخنی که دارای وزن و قافیه باشد؛ سخن منظوم؛ کلام موزون؛ چامه، چکامه، سرواد.
2. [مجاز] سخن زیبایی که کاربرد عملی ندارد.

برگردان‌ها

Translations

• ارمنی: բանաստեղծություն
• انگلیسی: poem ^en
• تاجیکی: шеър
• ترکی آذربایجانی: şer
• ترکی استانبولی: şiir
• عربی: قصيدة
• فرانسوی: poème ^fr
• گرجی: ლექსი
• یونانی: ποίημα ^el

Translations

• انگلیسی: poetry ^en
• فرانسوی: poésie ^fr
• یونانی: ποίηση ^el

شَ

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم

1. موی انسان یا حیوان؛ مو.

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ شعر دارد

عربی

شِ

اسم

1. شعر، چامه، چکامه

شَ

اسم

1. مو