شنگل

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • [شن/ گل]

اسم[ویرایش]

شنگل

  1. نام یکی از مرزداران ترکان‌چین متحد خاقان‌چین پای در رکاب پیران علیه توس و گودرز در جنگ کوه هماون.
    ز کاموس و شنگل، ز خاقان چین ..... ز منشور جنگی و مردان کین

صفت[ویرایش]

  1. نک شنگول.
  2. شن‌گل ممکن است تصحیف شده سَن‌گَل باشد که این اصطلاح به زبان فارسی تو بیا خواهد بود.

منابع[ویرایش]


برگردان‌ها[ویرایش]