شنگل
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- [شن/ گل]
اسم[ویرایش]
شنگل
صفت[ویرایش]
- نک شنگول.
- شنگل ممکن است تصحیف شده سَنگَل باشد که این اصطلاح به زبان فارسی تو بیا خواهد بود.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- شاهنامه. ISBN 964-5566-35-5
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|