شیرین

فارسی

صفت

(صفت نسبی، منسوب به شیر)

1. [مقابلِ تلخ] دارای مزه شیرین.
2. [مجاز] دوست‌داشتنی؛ خوشایند: ◻︎ مگر از هیئت شیرین تو می‌رفت حدیثی / نیشکر گفت کمر بسته‌ام اینک به غلامی (سعدی۳: ۹۰۰).
3. [مجاز] زیبا.
4. [مجاز] خوش‌سخن.
5. [مجاز] دارای مزۀ مطبوع؛ گوارا.

۷. [مجاز] عزیز: ◻︎ میازار موری که دانه‌کش است / که جان دارد و جان شیرین خوش است (فردوسی۲: ۱/۱۰۰).

برگردان‌ها

Translations

• آفریکانس: soet
• آلبانیایی: i ëmbël
• آلمانی: süß
• اردو: سویٹ
• ارمنی: քաղցր
• ازبکی: shirin
• اسپانیایی: dulce
• امهری: ጣፋጭ
• انگلیسی: sweet
• ایتالیایی: dolce
• باسکی: gozo
• بلاروسی: салодкі
• پرتغالی: doce
• پشتو: خواږه
• تاجیکی: ширин
• ترکی آذربایجانی: şirin
• ترکی استانبولی: tatlı
• چینی: 甜
• دانمارکی: sød
• روسی: сладкий
• ژاپنی: スウィート
• عبری: מתוק
• عربی: حلو
• فرانسوی: doux
• کردی: şêrîn
• کره‌ای: 단
• لاتین: dulcis
• هندی: मीठा
• یونانی: γλυκός

قید

۵. [مجاز] یقینا؛ حتما: شیرین پنجاه سال داشت.

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ شیرین دارد